fbpx
Skip to main content

Λογιστικός Σύλλογος Αθηνών - LSA.gr

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η δεύτερη αξιολόγηση και η πρόκληση του νέου έτους 2017

Αναμφισβήτητα, η διαδικασία της όποιας διαπραγμάτευσης και το περιβάλλον που διαμορφώνεται από τις συνθήκες και τις προθέσεις των μερών που διαπραγματεύονται, καταλήγει σε αυτό που ονομάζουμε, όσο και αν δεν μας αρέσει η λέξη: «συμβιβασμός». Στην άριστη περίπτωση τα οφέλη επιμερίζονται, οπότε αναφερόμαστε σε «εκατέρωθεν συμβιβασμό».

Είναι βέβαιον πλέον και εμφανώς αποκαλύφθηκε τις προηγούμενες ημέρες, μετά τις επιπόλαιες αποφάσεις της κυβέρνησης να προσφέρει ένα μικρό «δώρο» στους συνταξιούχους και μια ετήσια αναστολή της μετάβασης σε κανονικούς συντελεστές ΦΠΑ σε ορισμένα νησιά της πρώτης υποδοχής μεταναστών – προσφύγων, ότι η χώρα μας δεν αποτελεί πρώτης προτεραιότητας πρόβλημα της Ευρώπης.

Η άμεση αντίδραση των δανειστών μας, παραπέμπει στη συμπεριφορά που θα επιδείκνυε το ένα από τα δύο μέρη μιας απλής αστικής σύμβασης, αν το άλλο μέρος δεν τηρούσε κάποιον όρο της: «Εξώδικο» και συνεπώς, προειδοποίηση ότι η συνέχεια ισχύος της σύμβασης τίθεται σε αμφισβήτηση. Στην περίπτωσή μας: αναστολή των βραχυπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους, όπως είχαν σε ένα βαθμό αναγγελθεί και η έντονη επιμονή (κυρίως της Γερμανίας, αλλά όχι μόνο) για προγραμματισμό πρωτογενών πλεονασμάτων της τάξης του 3,5% για μία δεκαετία.

Ωστόσο, εξαιτίας αυτής της εξέλιξης παγώνει η διαπραγμάτευση για την περιβόητη δεύτερη αξιολόγηση, συνεπώς, παραμένει η αβεβαιότητα στην αγορά, δεν εμφανίζεται  θετικό πρόσημο προς τους επενδυτές, πλησιάζει ακόμη περισσότερο ο κίνδυνος για την αδυναμία εξόφλησης των διεθνών και των εγχώριων υποχρεώσεων της Ελλάδας και συρρικνώνεται η οικονομία με υπερφορολόγηση και συνέχιση της λιτότητας.

Αδήριτο λοιπόν προβάλλει το ερώτημα: Το θέλουμε ή δεν το θέλουμε το ΔΝΤ; Θέλουμε να συμμετέχει στο χρηματοδοτικό πρόγραμμα της χώρας, ή απλώς να είναι ένας τεχνικός σύμβουλος; Εξαρτάται από τους δικούς μας «λεονταρισμούς» η παραμονή του;

Σημειώνεται πάντως, ότι σε συνδυασμό και με τις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται στις ΗΠΑ, μετά την εκλογή Ντόναλντ Τραμπ, το ενδεχόμενο αποχής του Ταμείου από το Ελληνικό πρόγραμμα παρουσιάζεται ως ισχυρό, χωρίς όμως να είναι κάτι τετελεσμένο.

Οι συντελεστές της δύσκολης εξίσωσης, την οποία, ειρήσθω εν παρόδω, προσπαθούμε εδώ και μήνες να διατυπώσουμε, προκειμένου να ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση και να δρομολογηθεί η ελάφρυνση του χρέους, συνοψίζονται κατά την γνώμη μου, στα παρακάτω:

Το ΔΝΤ πιέζει, λόγω καταστατικών δεσμεύσεων, σε διευθέτηση του Ελληνικού χρέους με τους καλύτερους όρους, αλλά και με συγκεκριμενοποίηση των όρων αυτών, ώστε αν χρειαστεί να συμμετέχει σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα, να είναι εξασφαλισμένη η έγκρισή του και νόμιμη η συμμετοχή, ακόμη και ως τεχνικού συμβούλου. Αυτό βοηθά και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) στο να προχωρήσει στην ένταξη της χώρας μας (όσο προλαβαίνουμε) στο άλλο πρόγραμμα, αυτό της ποσοτικής χαλάρωσης, μέσω ομολόγων κ.λπ.

Από την άλλη πλευρά, η παραμονή του ΔΝΤ στο «τρίγωνο» (Δανειστές – Ελλάδα – ΔΝΤ) σημαίνει πρόσθετα μέτρα, τα οποία ακόμη και αν δεν είναι ευθέως δημοσιονομικά, οι κυβερνήσεις μας έχουν ένα ιδιότυπο «χάρισμα» και τα μετατρέπουν σε αυξήσεις φόρων και σε μείωση συντάξεων, προκαλώντας βαθύτερη ύφεση στην οικονομία.

Τρίτος σπουδαίος συντελεστής της εξίσωσης είναι το γεγονός πως υπάρχει ήδη δέσμευση της ευρωζώνης, ότι προϋπόθεση για να προχωρήσει το πρόγραμμα είναι η συμμετοχή του ΔΝΤ στο «τρίγωνο». Συνεπώς, μία ενδεχόμενη πρόταση απομάκρυνσής του σημαίνει ότι πρέπει εξ αρχής αυτή να εγκριθεί από τις χώρες της ευρωζώνης (η Ολλανδία έχει δηλώσει ότι πολύ δύσκολα θα «περάσει» από το Κοινοβούλιό της μια τέτοια πρόταση), που μη ξεχνάμε, το 2017 είναι έτος εκλογών για τις κυριότερες από αυτές (Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία).

Δεν γνωρίζω ποιος θα μπορούσε να «κατασκευάσει», όπως λέγαμε στα γυμνασιακά μας χρόνια, αυτή την εξίσωση και μετά να την λύσει. Ο πολιτικός στην προκειμένη περίπτωση πρέπει να διακατέχεται από μαθηματική μεθόδευση.

Το ζήτημα είναι ότι η εξίσωση πρέπει να γίνει δεκτή από όλους.

Αν επικαλεστούμε την λαϊκή σοφία, αυτή ισχυρίζεται: «Η λογική τι λέει;»

Ας δούμε λοιπόν «τι λέει» η λογική:

Αν δεν κατασκευαστεί η εξίσωση και ακολούθως δεν λυθεί, η χώρα «βλέπει» πάλι την απειλή της χρεοκοπίας. Μετά από άλλη μία «υπερήφανη» διαπραγμάτευση, είτε θα υποχρεωθούμε σε ένα νέο και δυσβάστακτο πρόγραμμα (μνημόνιο, έχουμε συνηθίσει να το λέμε), με απρόβλεπτες συνέπειες για την οικονομία και την κοινωνία, είτε θα οδηγηθούμε σε ένα Grexit που θα είναι ιδιαιτέρως επώδυνο για μας, αφού η ευρωζώνη έχει ήδη θωρακιστεί για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, με άμεση πτωχοποίηση των πολιτών (πλην εκείνων βεβαίως που «φροντίζουν» να έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό, σε ευρώ ή άλλα σκληρά νομίσματα, οι οποίοι κατά κανόνα μπορεί και να το επιθυμούν), με σημαντικές ελλείψεις καταναλωτικών αγαθών, φαρμάκων, καυσίμων κ.λπ. και με ιδιαίτερα επικίνδυνη εξέλιξη για την εσωτερική αλλά και την εξωτερική ασφάλεια της χώρας, λόγω και της γεωφυσικής της θέσης. Η χώρα δεν θα επιστρέψει απλώς δεκαετίες πίσω. Η εικόνα της οικονομικής κατάρρευσης θα είναι πρωτόγνωρη.

Ας αφήσουμε επομένως κατά μέρος τις ιδεολογικές προκαταλήψεις και ας δούμε την πραγματικότητα ευθέως.

Η Ελλάδα, καλώς ή κακώς, ανήκει στην ευρωζώνη, σε σύστημα ελεύθερης οικονομίας και η εξίσωση έχει μία λύση:

Το ΔΝΤ χρειάζεται στις διαπραγματεύσεις, γιατί θα βοηθήσει να παλέψουμε το χρέος. Τα πρωτογενή πλεονάσματα δεν προκύπτουν μόνο από φόρους και εισφορές. Διαμορφώνονται από λελογισμένη διαχείριση των δημοσίων οικονομικών, από μείωση περιττών δαπανών, από υιοθέτηση διαρθρωτικών μέτρων και μεταρρυθμίσεων που τόσο μεγάλη ανάγκη έχει η χώρα. Ακόμη και μια  μείωση του αφορολόγητου, σε συνδυασμό με άλλα φορολογικά μέτρα, θα ήταν διαχειρίσιμη και υπό προϋποθέσεις, θα  μπορούσε να επιφέρει πιο δίκαιη κατανομή του φορολογικού βάρους.

Οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης ζητούν απλώς να είμαστε συνεπείς και να τηρούμε τις συμφωνίες μας. Το πρόγραμμα που έχουμε υπογράψει.

Ο ερχόμενος Μάρτιος είναι καθοριστικός μήνας για την λήξη του θρίλερ της αξιολόγησης.

Μετά τις εκλογές της Ολλανδίας (Μάρτιος 2017), τα πράγματα θα δυσκολέψουν σε μέγιστο βαθμό.

Την εξίσωση, κύριοι…

Για να συνεχίσουμε να ζούμε στην χώρα μας…

Νίκος Σγουρινάκης

Διευθυντής Σύνταξης

Πηγή: epixeirisi.gr

Τα cookies μας διευκολύνουν να σας παρέχουμε τις υπηρεσίες μας. Με τη χρήση των υπηρεσιών μας επιτρέπετε να χρησιμοποιούμε cookies.