Η νέα Ειδική Εισφορά Αλληλεγγύης
Κατά την επιβολή της περιβόητης Ειδικής Εισφοράς Αλληλεγγύης στα εισοδήματα των φυσικών προσώπων, η διάταξη του άρθρου 29 του (σκληρού) νόμου 3986/2011 ήταν σαφής, τουλάχιστον ως προς την χρονική εμβέλεια (αλλά όχι μόνο!):
«Επιβάλλεται ειδική εισφορά αλληλεγγύης στα εισοδήματα άνω των δώδεκα χιλιάδων (12.000) ευρώ των φυσικών προσώπων, που προέκυψαν κατά τις διαχειριστικές χρήσεις 2010 έως και 2014 και δηλώνονται με τις δηλώσεις των αντίστοιχων οικονομικών ετών 2011 - 2015». Ανεξαρτήτως, αν ο όρος «οικονομικό έτος» εγκαταλείφτηκε και υιοθετείται το «φορολογικό έτος» (αρχής γενομένης από το 2014, Ν 4172/2013), η φράση: «διαχειριστική χρήση» παραπέμπει ευθέως, σε τρέχον έτος απόκτησης εισοδημάτων. Συνεπώς, το έτος 2014 που διανύουμε, είναι (θα έπρεπε να είναι) και το τελευταίο έτος επιβολής της εισφοράς.
Οι πληροφορίες που διέρρευσαν, πριν την ημερομηνία έναρξης της ΔΕΘ, «έδειχναν» ότι θα έχουμε εξαγγελία για μείωση της ειδικής εισφοράς κατά 50% ή 30%. Προκύπτει εύλογη η ελπίδα στους φορολογούμενους: «Θα έχουμε αναδρομική επιστροφή της ΕΕΑ, από 1/1/2014!». Τελικά, δεν ήταν έτσι. Η ιδιότυπη αυτή φορολογία, επρόκειτο να επεκταθεί στο 2015, ενδεχομένως και στο 2016. Η μείωση (τελικά 30%) θα εφαρμοστεί κατά την χρονική περίοδο, από 1/1/2015 και μετά, γιατί απλούστατα η φορολογία αυτή δεν θα σταματήσει στις 31/12/2014, όπως ήταν η επιθυμία του (αρχικού) νομοθέτη, αλλά θα συνεχιστεί. Αυτό δε, παρόλο που όλα συγκλίνουν (οι δείκτες, τουλάχιστον) στην πρόβλεψη ότι το 2015 θα έχουμε ανάπτυξη, της τάξης του 2,5% (επί του ΑΕΠ).
Με αυτό το δεδομένο, ότι δηλαδή προβλέπεται ανάπτυξη, άρα μεγαλύτερο ΑΕΠ, προς τι η συνέχιση της άδικης αυτής φορολογίας, με το ωραίο περιτύλιγμα μάλιστα της μείωσής της;
Σε προηγούμενα σημειώματα είχα επισημάνει κατ επανάληψη, τον αντιδεοντολογικό χαρακτήρα αυτής της φορολογίας. Αρκετές φορές είχαμε υπογραμμίσει ότι ο φόρος επί φόρου και δεν επιτρέπεται από το Σύνταγμα, αλλά και δεν συνιστά χρηστή δημοσιονομική πολιτική. Η επιβολή φόρου επί φόρου είναι το πλέον αρνητικό δείγμα μιας οικονομίας και αν υποτεθεί ότι δικαιολογείται σε ένα βαθμό, λόγω ειδικών συνθηκών, θα πρέπει να έχει μια ημερομηνία λήξης. Θα ήταν προτιμότερο να είχε θεσμοθετηθεί ελαφρώς υψηλότερος φόρος εισοδήματος, μέσω των κλιμάκων φορολογίας, ώστε να εισπραχθούν τα απαραίτητα δημοσιονομικά κονδύλια και να αποφευχθεί αυτή η αντισυνταγματική παρέκκλιση που μετουσιώνεται στην φράση «Ειδική Εισφορά Αλληλεγγύης».
Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι ο άμεσος αυτός φόρος υπολογίζεται επί του καθαρού εισοδήματος, που υπερβαίνει τις 12.000 ευρώ (με συντελεστές 1% - 4%), χωρίς να αφαιρεθεί ο αναλογών φόρος εισοδήματος, αλλά και ο φόρος εισοδήματος προκύπτει ανεξαρτήτως του ποσού της ειδικής εισφοράς. Πρόκειται δηλαδή για δύο διαφορετικές φορολογίες που η κάθε μία «αγνοεί» την άλλη, ενώ έχουν την ίδια βάση υπολογισμού. Τα δημοσιονομικά έσοδα από την ΕΕΑ προσεγγίζουν το 1,4 δις ευρώ.
Εν τέλει οι φορολογούμενοι πολίτες δεν ήθελαν να ακούσουν καμιά είδηση για την ειδική εισφορά. Απλώς, περίμεναν την ημερομηνία λήξης της. Η είδηση για την μείωσή της κατά 30%, από 1/1/2015, σημαίνει την εκ νέου επιβολή κατά…70%!
Νίκος Σγουρινάκης
epixeirisi.gr