Στο... καναβάτσο οι «χρεωμένες» επιχειρήσεις
Δυσκολεύει ακόμη περισσότερο το έργο των εταιρειών με ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις ο νέος κώδικας που ψηφίστηκε την Πέμπτη. Πώς ωθεί τόσο τις τράπεζες, όσο και τους απλήρωτους εργαζόμενους στο να υιοθετήσουν σκληρότερη στάση. Πώς έχουν τα νέα δεδομένα.
Έντονες συζητήσεις στην αγορά έχει προκαλέσει ο νέος Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας που ψηφίστηκε την Πέμπτη στη Βουλή των Ελλήνων, καθώς τράπεζες και κυρίως διοικήσεις επιχειρήσεων και εργαζόμενοι επιχειρούν να ανιχνεύσουν τις αλλαγές που θα προκύψουν στο κομμάτι των υπερδανεισμένων επιχειρήσεων. Οι προβληματισμοί είχαν απασχολήσει μέχρι τώρα μόνο το νομικό κόσμο, ο οποίος είχε ασχοληθεί με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, το οποίο είχε εν πολλοίς επεξεργαστεί και ο πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης Αθανασίου και είχε προκαλέσει έντονες αντιδράσεις κυρίως του δικηγορικού κόσμου.
Το θέμα αυτό θα ήταν μικρότερης σημασίας κατά το παρελθόν, ωστόσο σήμερα λαμβάνει σαφώς μεγαλύτερες διαστάσεις, καθώς:
Πρώτον, πλήθος επιχειρήσεων έχει ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις προς τις τράπεζες.
Και δεύτερον, μεγάλο ποσοστό εταιρειών οφείλει στους εργαζόμενούς της έναν ή και πολύ περισσότερους μισθούς.
Το ύψος των οφειλόμενων μισθών υπολογίζεται σε αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ και υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα ως προς τη δυνατότητα αποπληρωμής των οφειλών αυτών εκ μέρους της πλειοψηφίας των εργοδοτών
Το μόνο βέβαιο είναι πως μέχρι σήμερα, οι εργαζόμενοι στις πλείστες των περιπτώσεων έδειχναν ανοχή σε καθυστερήσεις μισθών για πολλούς λόγους και μεταξύ αυτών, επειδή σε περίπτωση πλειστηριασμού των ακινήτων της εταιρείας, αυτοί ήταν που προηγούνταν στην είσπραξη και διανομή του πλειστηριάσματος (έσοδα από τον πλειστηριασμό περιουσιακών στοιχείων).
Ας πάρουμε για παράδειγμα, μια υπερχρεωμένη εταιρεία με οφειλές 100 εκατ. ευρώ προς τράπεζες, ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις προς εργαζόμενους και ασφαλιστικά ταμεία 5 και 10 εκατ. ευρώ, αντίστοιχα και ένα ακίνητο αξίας 12 εκατ. ευρώ. Από την πώληση του ακινήτου έναντι 12 εκατ. ευρώ, με βάση το παλιό θεσμικό πλαίσιο, οι εργαζόμενοι θα εισέπρατταν το σύνολο απαιτήσεών τους, το ΙΚΑ το 70% των απαιτήσεών του και οι τράπεζες (όπως και οι λοιποί πιστωτές) δεν θα εισέπρατταν ούτε ένα ευρώ.
Έτσι λοιπόν, οι εργαζόμενοι είχαν κάποιες αναστολές στο να αντιδράσουν δυναμικά, όπως επίσης και οι τράπεζες δεν είχαν λόγο να οδηγήσουν σε πτώχευση την εταιρεία γιατί απλά δεν είχαν να κερδίσουν τίποτε...
Με το νέο θεσμικό πλαίσιο όμως, όλοι οι πιστωτές μπαίνουν στην ίδια σειρά και μάλιστα με το μεγαλύτερο ποσοστό του πλειστηριάσματος (65%) να πηγαίνει στις τράπεζες, το 25% στους εργαζόμενους και το 10% στους λοιπούς πιστωτές.
Σύμφωνα με κύκλους της αγοράς, αυτό θα μπορούσε να αυξήσει τις πιέσεις των τραπεζών προς τις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις, καθώς οι τράπεζες θα μπορούν τώρα να έχουν μερίδιο από το πρώτο κιόλας ευρώ του πλειστηριάσματος.
Και επίσης, οι εργαζόμενοι θα έχουν, με βάση την κοινή πείρα, μεγαλύτερο κίνητρο να προχωρήσουν σε τακτικές «κατάσχεσης εις χείρας τρίτου» αμοιβών που εισπράττουν οι εταιρείες από το δημόσιο, ή από ιδιώτες πελάτες.
Όλα αυτά βέβαια επί του παρόντος αποτελούν απλώς εκτιμήσεις, ωστόσο πιθανολογείται ότι ο νέος νόμος θα μεταβάλλει τις... «ανοχές κάθε εμπλεκόμενου παίκτη» και θα δημιουργεί κίνητρα στους δανειστές των επιχειρήσεων για την άμεση κινητοποίηση του μηχανισμού των ασφαλιστικών μέτρων για την ταχύτερη δυνατή προστασία τους. Και μιλώντας με όρους «θεωρίας παιγνίων» θα δίνει κίνητρο για μη συνεργατικές και μη συναινετικές συμπεριφορές...
Πηγή: euro2day.gr