Η «περιπέτεια» της εισφοράς αλληλεγγύης

Το έτος 2011 ήταν η δεύτερη χρονιά που είχαμε αρχίσει να συνειδητοποιούμε ότι η  χώρα βρίσκεται εν μέσω χρηματοπιστωτικής κρίσης, ενώ ήδη είχαν τεθεί σε εφαρμογή οι διατάξεις του «τεράστιου» νόμου 3842/2010 (με εκτεταμένες αλλαγές στην Φορολογία εισοδήματος, διεύρυνση της φορολογικής βάσης του ΦΠΑ, κατάργηση του ΕΤΑΚ και καθιέρωση του νέου ΦΑΠ κ.λπ.).

Ακολούθησαν και άλλοι εφαρμοστικοί, του Α΄ μνημονίου νόμοι, μεταξύ των οποίων και ο 3986/2011 («Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012−2015»).

Με τον παραπάνω νόμο προσαρμόστηκαν ποσά ορισμένων αντικειμενικών δαπανών (τεκμήρια διαβίωσης) και επεβλήθησαν νέες φορολογίες, ανεξάρτητες από τον φόρο εισοδήματος. Μεταξύ αυτών των φορολογιών (ενδεικτικά: τέλος επιτηδεύματος, έκτακτη εισφορά σε αντικειμενικές δαπάνες, καθιέρωση  ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης 2% επί των τακτικών αποδοχών και πρόσθετων αμοιβών και αποζημιώσεων όλων των μισθοδοτούμενων υπαλλήλων του Δημοσίου, Ν.Π.Δ.Δ., Ο.Τ.Α., καθώς και των υπαλλήλων όλων ανεξαιρέτως των Δημοσίων Επιχειρήσεων και Οργανισμών και των Ν.Π.Ι.Δ., ειδικής εισφοράς των ασφαλισμένων του Ταμείου Πρόνοιας των Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ) σε ποσοστό 1% επί των τακτικών αποδοχών και πρόσθετων αμοιβών και αποζημιώσεων όλων των δικαιούχων υπαλλήλων του Ταμείου κ.λπ.), επιβάλλεται και η  Ειδική Εισφορά Αλληλεγγύης (ΕΕΑ) στα φυσικά πρόσωπα (άρθρο 29), η οποία είχε το χαρακτηριστικό να υπολογίζεται από το πρώτο ευρώ, με διαφοροποίηση των συντελεστών, εφόσον το εισόδημα ήταν πάνω από 12.000 ευρώ.

Σε κάθε περίπτωση, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε και εδώ, την «σοφία» του φορολογικού νομοθέτη, πράγματι χωρίς ειρωνική διάθεση,  αφού παρόλο που ορίζεται ότι η ΕΕΑ θα επιβληθεί επί των εισοδημάτων (άνω των 12.000 ευρώ)  «που προέκυψαν κατά τις διαχειριστικές χρήσεις 2010 έως και 2014 και δηλώνονται με τις δηλώσεις των αντίστοιχων οικονομικών ετών 2011 – 2015», άρα, ούτως ειπείν, έχει έναν έκτακτο χαρακτήρα και πάντως μια ημερομηνία λήξης, την ονομάζει τεχνηέντως «ειδική» και με τον τρόπο αυτό διατηρεί «ζωντανή» την πιθανότητα να επεκταθεί η επιβολή της και μετά το ως άνω χρονικό διάστημα των πέντε ετών.

Όπως και έγινε.

Πρώτη διδάξασα η κυβέρνηση Α. Σαμαρά, η οποία μοιραία, έπρεπε να πάρει την απόφαση για την συνέχιση ή την παύση επιβολής της, που έτσι ή αλλιώς, ήταν νομοθετημένη εξ αρχής. Το τότε οικονομικό επιτελείο, σε πολιτικό επίπεδο, βρέθηκε προ διλήμματος, δεδομένου ότι από την μία πλευρά ήταν απαραίτητα τα έσοδα της εισφοράς (περίπου 1,4 δις), από την άλλη υπήρχε έντονη η ανάγκη διαχείρισης του λεγόμενου πολιτικού κόστους, υπό το φάσμα των εκλογικών αποτελεσμάτων των Ευρωεκλογών (της 22ας Μαΐου 2014) που «έδειχναν» αλλαγή πολιτικού σκηνικού. Τότε λοιπόν παρουσιάστηκε με αριστοτεχνικό τρόπο η συνέχισή της επιβολής της, ως μείωσης όμως, κατά 30%, των συντελεστών (εξαγγελία που ενσωματώθηκε στον Ν 4334/2015, με διαφορετική όμως κυβέρνηση!).

Το νέο πολιτικό σκηνικό, από τον Ιανουάριο 2015, ενδεχομένως και υπό την πίεση των περιστάσεων, παρ’ όλες τις εξαγγελίες της πολιτικής «αλλαγής» (βλ. «πρόγραμμα» Θεσσαλονίκης), διατήρησε την ΕΕΑ, με προσπάθεια ανατροφοδότησης του κλίματος ότι αυτή θα διατηρηθεί μεν, αλλά με υψηλούς συντελεστές σε υψηλά κλιμάκια εισοδημάτων, προς προστασία των χαμηλότερων εισοδημάτων!

Πρέπει να σημειώσουμε ότι στον αρχικό νόμο, δεν υπήρχε αναφορά ως προς τον προορισμό του ποσού των εσόδων από την ΕΕΑ. Προφανώς, κάλυπτε δαπάνες του κρατικού Προϋπολογισμού και ασφαλώς ήταν μια νέα φορολογία.

Ήδη, πληροφορούμαστε ότι η ΕΕΑ θα παραμείνει (με βεβαιότητα!), αλλά με διαφορετικό τρόπο υπολογισμού της επιβάρυνσης. Συγκεκριμένα, οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι θα προσδιορίζεται βάσει κλίμακας (πάντα για τα εισοδήματα 2016), ως εάν να είναι «δεύτερος» φόρος εισοδήματος. Δεν έχω γνώσεις Συνταγματικού Δικαίου, αλλά αναρωτιέμαι πόσο χαμηλά θα φτάσουμε ακόμη, για να διακρίνουμε τι σημαίνει διπλή φορολόγηση των εισοδημάτων;

Δύο κλίμακες για τα ίδια εισοδήματα!

Είναι απλό: Κύριοι του πολιτικού συστήματος (πρώην και νυν), έχετε ανάγκη από έσοδα και υπό την έννοια αυτή, δεν σας ενδιαφέρει η αναπτυξιακή προοπτική της χώρας. Η επιβολή φόρων είναι η εύκολη διέξοδος. Ωστόσο, αυτό σημαίνει αφαίρεση αγοραστικής δύναμης, μειωμένες επενδυτικές προσδοκίες, βύθιση κατ’ έτος του ΑΕΠ, αποχώρηση εργατικού δυναμικού και επιχειρήσεων (νέων ανθρώπων και επιχειρηματικότητας σε άλλες χώρες), πτωχοποίηση της κοινωνίας.

Ας εξετάσουμε λοιπόν την περίπτωση μίας κλίμακας για την φορολόγηση των εισοδημάτων, με ενσωμάτωση και των υπολειπόμενων εσόδων (;) από την ΕΕΑ.

Ας μας εξηγήσει το πολιτικό σύστημα, που θα διοχετευτούν τα έσοδα από την φορολογία της ΕΕΑ, ώστε να δικαιολογείται η αυξημένη επιβάρυνση.

Ας μας εξηγήσει κάποιος, πώς υπό αυτές τις συνθήκες, θα έλθει η πολυπόθητη ανάπτυξη…  

Νίκος Σγουρινάκης

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Πηγή: epixeirisi.gr