Χρεοπίστωση ΦΠΑ σε ΤΠΥ εξωτερικού

Προμηθευτής εξωτερικού (τρίτη χώρα) έχει εκδώσει, για εμπορεύματα που έχει παραδώσει, επιπλέον:

1) ΤΠΥ που μας βαρύνει μεταφορικά έξοδα

2) ΤΠΥ που μας βαρύνει με αποθηκευτικά έξοδα

3) ΤΠΥ (πιστωτικό τιμ.) για δαπάνες που κάναμε εμείς για επισκευές και άλλα διαχειριστικά έξοδα

4) ΤΠΥ (πιστωτικό τιμολόγιο) για έξοδα μάρκετινγκ που κάναμε εμείς. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις χρεώνουμε ή πιστώνουμε την ομάδα 20 και δεν έχει βάλει ΦΠΑ στα ΤΠΥ ως τρίτη χώρα.

Ερώτημα :

Α) Στην περιοδική φπα θα γίνει χρεοπίστωση?

Β) Θα πρέπει να κατατεθεί σε ΔΟΥ πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας? Υπάρχει θέμα παρακράτησης?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Στην περίπτωση της λήψης υπηρεσιών από υποκείμενο στο φόρο, εγκατεστημένο εκτός της χώρας, κρίνεται κατ’ αρχήν ο τόπος της παροχής της υπηρεσίας για τους σκοπούς του ΦΠΑ, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 14 του κώδικα ΦΠΑ. Σύμφωνα με το γενικό κανόνα της παρ.2 του παραπάνω άρθρου, για τις υπηρεσίες του ερωτήματος τόπος παροχής είναι η Ελλάδα.

Περαιτέρω σύμφωνα με την περ. στ του άρθρου 35 ο Έλληνας υποκείμενος, καθίσταται υπόχρεος απόδοσης του φόρου που αναλογεί στις παραπάνω υπηρεσίες. Για αυτό το λόγο θα ακολουθηθεί πράγματι η διαδικασία της χρεοπίστωσης του ΦΠΑ αλλά όσον αφορά τον πίνακα των εισροών δεν θα χρησιμοποιηθεί ο κωδικός 365 ο οποίος αφορά μόνο τις ενδοκοινοτικές λήψεις υπηρεσιών, αλλά θα χρησιμοποιηθεί ο κωδικός 366 (λοιπές πράξεις λήπτη). Όπως είναι ευνόητο δεν υπάρχει υποχρέωση για υποβολή ανακεφαλαιωτικού πίνακα, αφού αυτός αφορά μόνο ενδοκοινοτικές συναλλαγές.

Όσον αφορά το κομμάτι της φορολογίας εισοδήματος, το πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας αφορά αλλοδαπούς φορολογούμενους που προτίθενται να προχωρήσουν ή υποχρεούνται να προχωρήσουν στη δημιουργία μόνιμης εγκατάστασης στη Ελλάδα και όχι σε όσους πωλούν αγαθά μέσω εγκατάστασης στη χώρα τους. Με βάση τα δεδομένα της περίπτωσης που μας γίνονται γνωστά από το ερώτημα, δεν φαίνεται να προκύπτει υποχρέωση για τον προμηθευτή δημιουργίας εγκατάστασης στην Ελλάδα. Σε κάθε περίπτωση αυτό αφορά τον ίδιο και όχι τον συναλλασσόμενο Έλληνα.

Για τον Έλληνα φορολογούμενο αυτό που είναι απαραίτητο και μόνο στην περίπτωση που ο προμηθευτής είναι εγκατεστημένος σε χώρα μη συνεργάσιμη ή με προνομιακό φορολογικό καθεστώς, είναι να κατέχει οποιοδήποτε πρόσφορο αποδεικτικό στοιχείο που να τεκμηριώνει την πραγματική δραστηριότητα του προμηθευτή του στη χώρα του, ως ένα από τα απαραίτητα στοιχεία για να μπορέσει να ασκηθεί, κατ’ εξαίρεση, το δικαίωμα έκπτωσης της δαπάνης.  

Όσον αφορά την υποχρέωση παρακράτησης φόρου αυτή αφορά σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 62 του ΚΦΕ μόνο τις περιπτώσεις αμοιβών διοίκησης, τεχνικών υπηρεσιών, συμβουλευτικών και παρόμοιων υπηρεσιών (υπό την επιφύλαξη διαφορετικής πρόβλεψης από την οικεία Σ.Α.Δ.Φ.). Ωστόσο με τη ΠΟΛ. 1120/2014 διευκρινίστηκε ότι σε παρακράτηση φόρου υπόκεινται οι αμοιβές που λαμβάνει η μόνιμη εγκατάσταση των νομικών προσώπων που δεν έχουν την φορολογική τους κατοικία στην Ελλάδα, για τις παρεχόμενες στην ημεδαπή τεχνικές υπηρεσίες, αμοιβές διοίκησης, αμοιβές για συμβουλευτικές υπηρεσίες και άλλες αμοιβές για παρόμοιες υπηρεσίες. Αντίθετα οι αμοιβές που λαμβάνει νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα το οποίο δεν έχει τη φορολογική του κατοικία και δεν διατηρεί μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα δεν υπόκεινται σε παρακράτηση φόρου.

Πηγή: epixeirisi.gr