Το κράτος, ανεξαρτήτως  των πολιτικών σχηματισμών ή κομμάτων που ασκούσαν κατά το παρελθόν, ή ασκούν τώρα την εκτελεστική εξουσία, ανέκαθεν αναζητούσε τρόπους ελέγχου και, εξ αυτού του λόγου, μεθόδους αύξησης των φορολογικών εσόδων, στο πλαίσιο εφαρμογής της δημοσιονομικής πολιτικής.

Η εξέλιξη της τεχνολογίας προσφέρει αρκετά εργαλεία προς αυτή την κατεύθυνση, κυρίως δε, σε ότι αφορά την γρήγορη διεκπεραίωση και διασταύρωση των συναλλαγών, αλλά και των λοιπών πληροφοριών περιουσίας και εισοδημάτων, η αξιοποίηση των οποίων αποτρέπει ή σε ένα βαθμό ελαχιστοποιεί, ενέργειες και πράξεις φοροδιαφυγής.

Όπως έχουμε ιδιαιτέρως επισημάνει σε προηγούμενα σημειώματα, μία από τις πλέον «δημοφιλείς» και «αθέατες» (αν μπορούν να θεωρηθούν δόκιμοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί) ενέργειες φοροδιαφυγής είναι, ασφαλέστατα, η μη έκδοση, από τον εκάστοτε υπόχρεο, των παραστατικών πώλησης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών.

Η φορολογική / εισοδηματική «ωφέλεια» που προκύπτει για τον παρανομούντα υπόχρεο έχει δύο αναγνώσεις: (α) ως προς την άμεση φορολογία, ήτοι δεν δηλώνεται (λανθάνει) το πραγματικό του εισόδημα, άρα προσδιορίζεται  χαμηλότερο ποσό φόρου και (β) ως προς την έμμεση φορολογία, ήτοι, κυριολεκτικώς κλοπή του ΦΠΑ. Εκτιμώ ότι γίνομαι αντιληπτός…

Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, προσωπικώς, προτάσσω αυστηρή κριτική προς οποιονδήποτε ασκούντα επιχειρηματική δραστηριότητα, συμπεριφέρεται πλημμελώς ως προς την εφαρμογή των σχετικών φορολογικών διατάξεων. Η φορολογική επιβάρυνση και οι φορολογικοί συντελεστές θα ήταν σε εμφανώς καλύτερα επίπεδα, αν όλοι οι πολίτες (υπόχρεοι / φορολογούμενοι) κατέβαλαν τον φόρο που αναλογεί κάθε φορά, βάσει νομοθεσίας, στα εισοδήματά και στις συναλλαγές τους.

Συνεπώς, ένα θέμα είναι να επικρίνουμε την σημερινή κυβέρνηση για υπερφορολόγηση, γεγονός που δεν αμφισβητείται, αφού είναι τόσο ευδιάκριτο πλέον (με ομολογίες υπουργών) ότι βάσει σχεδίου, (συνεπικουρούμενων, ούτως ειπείν, και των υπέρογκων ασφαλιστικών εισφορών), πτωχοποιείται η μεσαία τάξη, και ένα άλλο θέμα είναι η τήρηση των νόμων και των φορολογικών υποχρεώσεων από το σύνολο των πολιτών.

Υπό την έννοια αυτή, ο διάταξη νόμου που καθιερώνει την υποχρέωση αποδοχής πληρωμών μέσω ηλεκτρονικών διαδικασιών, με βρίσκει απολύτως σύμφωνο, εκ του γεγονότος ότι συνιστά αξιοποίηση της τεχνολογίας, προς την κατεύθυνση της πάταξης της όποιας ανομίας και της όποιας παρεκκλίνουσας συμπεριφοράς.

Σύμφωνα λοιπόν με το άρθρο 65 του Ν 4446/2016, «οι δικαιούχοι πληρωμής, στο πλαίσιο των συναλλαγών τους με καταναλωτές, υποχρεούνται, εντός ορισμένης προθεσμίας και ανάλογα με τον κύριο Κωδικό Αριθμό Δραστηριότητάς τους (ΚΑΔ), να αποδέχονται μέσα πληρωμής με κάρτα για την ολοκλήρωση των πράξεων πληρωμής». Ακολούθως προβλέπονται σχετικές κανονιστικές αποφάσεις για την υλοποίηση των ανωτέρω και σε σχέση με τους υπό τήρηση επαγγελματικούς λογαριασμούς.

Εν συνεχεία, σύμφωνα με το άρθρο 66 του ίδιου νόμου, οι δικαιούχοι πληρωμής, οι οποίοι αποδέχονται κάρτες πληρωμών ενημερώνουν τους καταναλωτές σχετικά με τους όρους  αποδοχής καρτών και μέσων πληρωμής του συστήματος καρτών πληρωμής, με σαφή τρόπο που δεν επιδέχεται παρερμηνειών. Μάλιστα δε, υφίσταται υποχρέωση, οι πληροφορίες αυτές να αναγράφονται ευκρινώς στην είσοδο του καταστήματος (ενημερωτική πινακίδα) και στο ταμείο τελικών συναλλαγών, ενώ σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να ενημερώνεται ο αντισυμβαλλόμενος πελάτης για την ταυτοποίηση των στοιχείων του.

Ορθότατα ακολούθως, η παραπάνω υποχρέωση συνδέεται με τον ΚΦΕ (άρθρο 68, Ν 4446/2016, με προσθήκη στο άρθρο 16 του Ν 4172/2013), μέσω της  μείωσης φόρου διά των ηλεκτρονικών συναλλαγών. Έτσι, στο άρθρο 16 του ΚΦΕ προστίθεται νέα παράγραφος 3, ως εξής: «Προκειμένου να διατηρηθεί η μείωση φόρου (σ.σ.: εννοείται του άρθρου 16, αυτό που αποκαλούμε «αφορολόγητο» και το οποίο αφορά αυτούς που δηλώνουν εισόδημα από μισθωτή εργασία και συντάξεις, καθώς και από αγροτική επιχειρηματική δραστηριότητα) σύμφωνα με το άρθρο αυτό, ο φορολογούμενος απαιτείται να πραγματοποιήσει δαπάνες απόκτησης αγαθών και λήψης υπηρεσιών στην ημεδαπή ή σε κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του Ε.Ο.Χ., οι οποίες να έχουν εξοφληθεί με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής, όπως, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, κάρτες και μέσα πληρωμής με κάρτες, πληρωμή μέσω λογαριασμού πληρωμών Παρόχων Υπηρεσιών Πληρωμών του Ν 3862/2010, χρήση ηλεκτρονικού πορτοφολιού κ.λπ., το ελάχιστο ποσό των οποίων προσδιορίζεται ως ποσοστό του φορολογητέου εισοδήματός του, σύμφωνα με την ακόλουθη κλίμακα»:

                    Εισόδημα (σε ευρώ)           Ποσοστό ελάχιστης δαπάνης με ηλεκτρονική συναλλαγή και

                                                                     μέσα πληρωμής με κάρτα (Προοδευτική εφαρμογή)

                    1-10.000…………………………………..10%

           10.000,01-30.000……………………………….15%

           30.000,01 και άνω………………………………20% (και μέχρι 30.000 ευρώ)

Από την υποχρέωση χρήσης ηλεκτρονικών μέσων πληρωμής για την πραγματοποίηση των παραπάνω δαπανών εξαιρούνται φορολογούμενοι 70 ετών και άνω, άτομα με ποσοστό αναπηρίας 80% και άνω, καθώς και οι φορολογικοί κάτοικοι της Ε.Ε. ή του Ε.Ο.Χ. (Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου), υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 20 του ΚΦΕ, που υποχρεούνται σε υποβολή δήλωσης στην Ελλάδα και φορολογούνται με την κλίμακα από μισθωτή εργασία και συντάξεις[1]. Προβλέπονται και άλλες εξαιρέσεις για υπαλλήλους που υπηρετούν στο εξωτερικό, ενώ στην περίπτωση που δεν καλύπτεται το ελάχιστο απαιτούμενο ποσό της παραπάνω κλίμακας, τότε ο φόρος προσαυξάνεται κατά το ποσό που προκύπτει από την θετική διαφορά μεταξύ του απαιτούμενου και του δηλωθέντος ποσού, επί τον συντελεστή 22%.  Σημειώνεται ότι μετά την κατάργηση της μείωσης του φόρου κατά 10% από την πραγματοποίηση ιατρικών δαπανών, αυτές θα συνυπολογίζονται για τον προσδιορισμό του ποσού μείωσης φόρου του άρθρου 16, υπό την προϋπόθεση ότι έχουν γίνει με την χρήση μέσων πληρωμής με κάρτα, ή άλλου ηλεκτρονικού μέσου πληρωμής.

Με την υπ’ αριθμ. 45231/20.4.2017  Απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Οικονομίας και Ανάπτυξης καθορίστηκαν οι δικαιούχοι πληρωμής (δηλαδή οι ασκούντες επιχειρηματική δραστηριότητα), βάσει των ΚΑΔ που έχουν δηλώσει, καθώς και η χρονική συμμόρφωση ως προς την εγκατάσταση την μηχανισμών αποδοχής καρτών (P.O.S.).

Ωστόσο, το σημείο που καθιστά ελέγξιμη την ως άνω διαδικασία είναι ο τραπεζικός λογαριασμός του ασκούντος επιχειρηματική δραστηριότητα και υπόχρεου να διαθέτει P.O.S., ώστε να συνδεθούν οι συναλλαγές με τον ΑΦΜ του αγοραστή και εν συνεχεία να συγκεντρωθεί το απαιτούμενο ποσό δαπανών, ώστε να στοιχειοθετηθεί η μείωση του φόρου.

Έτσι λοιπόν, συμπληρώθηκε η ως άνω Απόφαση 45231/20.4.2017 με την υπ’ αριθμ. ΔΕΑΦ 1167412 ΕΞ/9.11.2017, με πρόβλεψη για την δημιουργία επαγγελματικού λογαριασμού. Συνεπώς, οι δικαιούχοι πληρωμής υποχρεούνται να δηλώνουν ηλεκτρονικά τον επαγγελματικό τους λογαριασμό στο διαδικτυακό τόπο της ΑΑΔΕ, με την χρήση των κωδικών εισόδου στο πληροφοριακό σύστημα taxis. Στον επαγγελματικό λογαριασμό οι υπόχρεοι αποδέχονται συναλλαγές που πραγματοποιούνται με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής (κάρτα, εντολές άμεσης χρέωσης, μεταφορές πίστωσης, πάγιες εντολές κ.λπ.), καθώς και συναλλαγές με μετρητά. Οι συναλλαγές που διενεργούνται μέσω του επαγγελματικού λογαριασμού αφορούν αποκλειστικά την εμπορική, επιχειρηματική ή επαγγελματική δραστηριότητα του υπόχρεου.   

Αν ο δικαιούχος πληρωμής διενεργεί εμπορικές / επιχειρηματικές / επαγγελματικές  συναλλαγές σε περισσότερους του ενός επαγγελματικούς λογαριασμούς, υποχρεούται να δηλώσει το σύνολο των επαγγελματικών λογαριασμών του.  Ομοίως, μπορεί να διαγράψει έναν επαγγελματικό λογαριασμό και να τον αντικαταστήσει με άλλον.

Υπό την έννοια αυτή, τα στοιχεία και οι πληροφορίες που συγκεντρώνονται στους επαγγελματικούς λογαριασμούς θα αξιοποιηθούν από την ΑΑΔΕ προκειμένου να υλοποιηθούν τα προβλεπόμενα στο άρθρου 16 του ΚΦΕ, σχετικώς με την στοιχειοθέτηση των απαιτούμενων δαπανών για την μείωση του φόρου.

                   Διαδικασία για την δήλωση επαγγελματικού λογαριασμού[2]:

1. Είσοδος στον δικτυακό τόπο της ΑΑΔΕ (www.aade.gr) με τους κωδικούς του taxis
2. Επιβεβαίωση ότι ο χρήστης ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα
3. Επιλογές:
(α) Διαχείριση Επαγγελματικού Τραπεζικού Λογαριασμού (ΕΤΛ)
(β) Ιστορικό μεταβολών
(γ) Επιλογή ρόλου (πχ περίπτωση λογιστή)
(δ) ΕΤΛ σε μορφή ΙΒΑΝ
(ε) Κατάσταση του ΕΤΛ ( «Επιβεβαιωμένος» ΕΤΛ ή «Προς επιβεβαίωση»)

Ωστόσο, για την δήλωση του λογαριασμού δεν ορίζεται συγκεκριμένη προθεσμία.
Η εφαρμογή είναι διαθέσιμη καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.

Νίκος Σγουρινάκης

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

[1] «Οι φορολογούμενοι που δεν έχουν τη φορολογική κατοικία τους στην Ελλάδα δεν δικαιούνται τις μειώσεις φόρου, σύμφωνα με τα προηγούμενα άρθρα του παρόντος Κεφαλαίου, εκτός εάν: διατηρούν τη φορολογική τους κατοικία σε άλλο κράτος - μέλος της Ε.Ε. ή του Ε.Ο.Χ. και, α) τουλάχιστον το ενενήντα τοις εκατό (90%) του παγκόσμιου εισοδήματός τους αποκτάται στην Ελλάδα ή β) αποδεικνύουν ότι το φορολογητέο εισόδημά τους είναι τόσο χαμηλό ώστε θα δικαιούνταν της μείωσης του φόρου δυνάμει της φορολογικής νομοθεσίας του κράτους της κατοικίας τους».

[2] Βλέπε στο site: www.epixeirisi.gr την Εφαρμογή Διαχείρισης Επαγγελματικών Τραπεζικών Λογαριασμών και τις σχετικές Οδηγίες Χρήσης, από την ΑΑΔΕ, στην ενότητα φορολογία-λογιστική.

Πηγή: epixeirisi.gr