fbpx
Skip to main content

Λογιστικός Σύλλογος Αθηνών - LSA.gr

Ο φόρος διαμονής σε ξενοδοχεία και η κανονιστική εξουσιοδότηση

Σε φιλική συνάντηση - συζήτηση μεταξύ συναδέλφων, αμέσως μετά την δημοσίευση στο ΦΕΚ (24/11/2014) του Ν 4308 για τα Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα, είχαμε ιδιαιτέρως παρατηρήσει το γεγονός, ότι στις διατάξεις του, σε ελάχιστες περιπτώσεις (δύο ή τρεις αν θυμάμαι καλά, κυρίως στο άρθρο για τα στοιχεία λιανικής πώλησης), προβλεπόταν η  κανονιστική εξουσιοδότηση[1].

Δηλαδή, το στερεότυπο: «Με απόφαση του Υπουργού ή του ΓΓΔΕ (τότε, νυν ΑΑΔΕ) δύναται να…ή ρυθμίζονται θέματα του άρθρου αυτού… κ.λπ.». Κατά την προσωπική μου άποψη, μετά βεβαίως και τις αναλυτικές διευκρινίσεις που δόθηκαν με  την Λογιστική Οδηγία ΕΛΤΕ, απαραίτητες λόγω της καθιέρωσης ενός εντελώς νέου λογιστικού πλαισίου, αυτός είναι ο λόγος που ο παραπάνω νόμος, σε ένα σημαντικό βαθμό, «κυλά» κανονικά και έχουν ελαχιστοποιηθεί οι όποιες παρεμβάσεις. Σαφέστατα, πρωτεύοντα ρόλο παίζει και το γεγονός ότι πρόκειται για ενσωμάτωση Ευρωπαϊκής Οδηγίας, οπότε οι κινήσεις προσαρμογών περιορίζονται, ωστόσο η αρχική παρατήρηση της ομήγυρης ήταν σωστή και η ευχή όλων επίσης, ήταν να το δούμε και σε άλλα νομοθετήματα. Η πρόβλεψη κανονιστικής απόφασης / εξουσιοδότησης σε μία διάταξη, ενίοτε αναγκαία – δεν θέλω να υποβαθμίσω τον ρόλο της – προκαλεί, αν μη τι άλλο, τουλάχιστον την καθυστέρηση  εφαρμογής αυτής καθεαυτής της διάταξης, κυρίως όμως «βοηθά» να γίνεται η προσαρμογή της κατά το δοκούν και κατά πώς εξυπηρετείται το πολιτικό πλαίσιο.

Ο λόγος τώρα για την σχετική διάταξη με την οποία επιβάλλεται φόρος διαμονής σε ξενοδοχεία κ.λπ.. Την παραθέτουμε αυτούσια από το ΦΕΚ (Ν 4389/2016 , άρθρο 53, παρ. 1 έως 5):

1. Επιβάλλεται φόρος υπέρ του Δημοσίου, με την ονομασία «Φόρος Διαμονής» σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος άρθρου. Ο φόρος διαμονής επιβάλλεται ανά ημερήσια χρήση του δωματίου, σουίτας, διαμερίσματος ή ενιαίας κατοικίας :

α. Σε κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα της υποπερίπτωσης αα΄ της περίπτωσης α΄ της παρ. 2 του άρθρου 1 του Ν 4276/2014, ως ακολούθως:

 1-2 αστέρων……………..0,50 ευρώ

    3 αστέρων……………..1,50 ευρώ

    4 αστέρων……………..3,00 ευρώ

    5 αστέρων……………..4,00 ευρώ

β. Σε ενοικιαζόμενα επιπλωμένα δωμάτια - διαμερίσματα της υποπερίπτωσης γγ΄ της περίπτωσης  β΄ της παρ. 2 του άρθρου 1 του Ν 4276/2014, ως ακολούθως:

 1-2 κλειδιών……………. 0,25 ευρώ

    3 κλειδιών …………….0,50 ευρώ

    4 κλειδιών……………..1,00 ευρώ

2. Ο φόρος διαμονής επιβάλλεται από τις επιχειρήσεις της προηγούμενης παραγράφου κατά την έκδοση, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, του φορολογικού στοιχείου, και αποδίδεται στη Φορολογική Διοίκηση με μηνιαίες δηλώσεις, οι οποίες υποβάλλονται μέχρι την τελευταία εργάσιμη ημέρα του επόμενου μήνα από αυτόν της έκδοσης κάθε φορολογικού στοιχείου. Φόρος διαμονής δεν επιβάλλεται σε περίπτωση δωρεάν παροχής υπηρεσιών διαμονής από τις ανωτέρω επιχειρήσεις.

3. Στο τέλος του Παραρτήματος του Ν 4174/2013 (ΚΦΔ), όπως ισχύει, προστίθεται η φράση «Φόρος Διαμονής» (σ.σ.: προσαρμογή του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας).

4. Με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων (σ.σ.: εννοεί την ΑΑΔΕ) καθορίζεται ο τύπος και το περιεχόμενο της δήλωσης απόδοσης του ειδικού αυτού φόρου, ο χρόνος και η διαδικασία επιβολής και απόδοσής του, καθώς και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή του άρθρου αυτού.

5. Οι διατάξεις του παρόντος άρθρου ισχύουν από την 1/1/2018 για φορολογικά στοιχεία που εκδίδονται από την ημερομηνία αυτή και μετά.]

Υπογράμμισα την παράγραφο 4, η οποία συνιστά την κανονιστική εξουσιοδότηση, για να αποδείξω σε έναν βαθμό όσα ανέφερα πιο πάνω, δεδομένου ότι μόλις προχθές (29/12), έσπευσε το Υπουργείο Οικονομικών, με Δελτίο Τύπου ασφαλώς, να μας προετοιμάσει και να μας καθησυχάσει βεβαίως, ότι η επίμαχη διάταξη θα τροποποιηθεί, προεξοφλώντας, με στόχο τον περιορισμό των αντιδράσεων (αφού στην αξία της πλαστικής σακούλας θα επιβληθεί ΦΠΑ), ότι ο φόρος διαμονής δεν θα επιβαρύνεται με ΦΠΑ!

Το σχετικό Δελτίο Τύπου έχει ως εξής:

Την 1.1.2018 τίθεται σε ισχύ ο φόρος διαμονής που θεσπίστηκε  με τις διατάξεις του άρθρου 53 του Ν 4389/2016. Για την ομαλή εφαρμογή του μέτρου το άρθρο αυτό πρόκειται να τροποποιηθεί άμεσα, ώστε να προβλέπεται πλέον ρητά, ότι ο φόρος θα βαρύνει σε κάθε περίπτωση τον ταξιδιώτη-διαμένοντα-χρήστη του δωματίου ή διαμερίσματος, ότι επιβάλλεται από τις ξενοδοχειακές και λοιπές επιχειρήσεις προς τους διαμένοντες με την έκδοση «ειδικού στοιχείου-απόδειξης είσπραξης φόρου διαμονής» και ότι το ειδικό αυτό στοιχείο δεν επιβαρύνεται με ΦΠΑ.

Η τροποποιηθείσα διάταξη θα ισχύσει αναδρομικά από 01-01-2018.

Παρατηρούμε ότι στην αρχική (και ισχύουσα προς το παρόν) διάταξη αναφέρεται ότι «ο φόρος διαμονής επιβάλλεται κατά την έκδοση, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, του φορολογικού στοιχείου». Αυτό όμως, εκ των πραγμάτων σημαίνει ότι η προσθήκη ενός τέλους ή φόρου σε φορολογικό στοιχείο, διαμορφώνει την τελική βάση για την επιβολή του ΦΠΑ (περ. β, παρ. 3 του άρθρου 19 του Κώδικα ΦΠΑ, Ν 2859/2000)[2].

Συνεπώς, η Φορολογική Διοίκηση «κλείνει το μάτι» στους συναλλασσόμενους, δηλαδή στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, εκμεταλλευτές δωματίων και γενικώς στους ασκούντες την συγκεκριμένη επιχειρηματική δραστηριότητα, ότι στόχος της νέας φορολογίας δεν είναι η επιχείρησή σας, αλλά κατευθείαν ο ταξιδιώτης – διαμένων – ή χρήστης του δωματίου, μάλιστα δε με την έκδοση ειδικού στοιχείου, ώστε αυτός να μην επηρεάζεται από την έμμεση φορολογία (ΦΠΑ). Καθαρό ποσό, με ειδική δήλωση, στα ταμεία του κράτους…

Βέβαια, αυτό που δεν αλλάζει είναι ότι άλλος ένας φόρος προστίθεται στον κατάλογο του φορολογικού μας συστήματος, αυτή την φορά επί των δραστηριοτήτων του τουριστικού κλάδου. Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών, ασφαλώς με την σύμφωνη γνώμη του Οικονομικού Επιτελείου και την ανοχή των εκπροσώπων των δανειστών μας (διάβαζε: «θεσμοί»), διαπίστωσαν ότι μπορούν να εισπράξουν ακόμη περισσότερα έσοδα από έναν τομέα που ευτυχώς για την χώρα, στηρίζεται ακόμη στα πόδια του, προσφέροντας ευκαιρίες απασχόλησης και εισοδήματα στην πραγματική οικονομία.

Ωστόσο, για να συνεχίσει να συμβαίνει αυτό, θα πρέπει ο κλάδος να μην επιβαρύνεται με επιπλέον φόρους.

Η υπερβολική φορολόγηση, ούτως ή άλλως, έχει αποδειχθεί ότι είναι εμπόδιο τόσο στην ανάπτυξη της Οικονομίας, όσο και στη δημιουργία θέσεων εργασίας.

Αν αυτό γίνει κατανοητό, κάπως μπορεί να προχωρήσουμε, ως χώρα…

Από τη θέση αυτή, ας ευχηθούμε να έχουμε μία καλή και δημιουργική χρονιά, με υγεία πρωτίστως, αλλά και με περιορισμό φόρων και εισφορών, μήπως φανεί στο βάθος κάποια προοπτική για την περιβόητη ανάπτυξη…

Νίκος Σγουρινάκης

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

[1] Ευγενία Β. Πρεβεδούρου (ΑΠΘ):

«Νομοθετική εξουσιοδότηση:

Άσκηση κανονιστικής αρμοδιότητας βάσει νομοθετικής εξουσιοδότησης σημαίνει ότι το νομοθετικό όργανο αναθέτει με πράξη του, δηλαδή με νόμο, σε ορισμένο διοικητικό όργανο την αρμοδιότητα να θεσπίζει με κανονιστικές πράξεις του, πρωτεύοντες κανόνες δικαίου, που ιδρύουν νέες υποχρεώσεις ή νέα δικαιώματα για τους διοικουμένους, και τους οποίους διαφορετικά θα θέσπιζε το ίδιο το νομοθετικό όργανο ως αποκλειστικά αρμόδιο. Η εξουσιοδότηση συνεπάγεται μετακίνηση αρμοδιότητας στο εξουσιοδοτούμενο όργανο, του οποίου οι αρμοδιότητες διευρύνονται κατά την έκταση και το περιεχόμενο. Με την εξουσιοδότηση, το εξουσιοδοτούμενο όργανο ασκεί την αρμοδιότητα ως δική του. Η νομοθετική εξουσιοδότηση ρυθμίζεται στις παραγράφους 2 και 4 του άρθρου 43 του Συντάγματος, διακρίνεται δε σε ειδική και γενική».

[2]  Άρθρο 19, παρ. 4., Ν 2859/2000: «Στη φορολογητέα αξία περιλαμβάνονται: α)……β) οι κάθε είδους φόροι, τα δικαιώματα, οι εισφορές, τα τέλη υπέρ του Δημοσίου ή τρίτων και τα τέλη χαρτοσήμου με εξαίρεση το φόρο του παρόντος νόμου».

Πηγή: epixeirisi.gr

Τα cookies μας διευκολύνουν να σας παρέχουμε τις υπηρεσίες μας. Με τη χρήση των υπηρεσιών μας επιτρέπετε να χρησιμοποιούμε cookies.