Σε λιγότερο από ένα μήνα από σήμερα θα έχει κριθεί το ζήτημα της νέας διακυβέρνησης της χώρας μας.

Με τον έναν ή άλλο τρόπο η λεγόμενη «αγορά» - ο επιχειρηματικός κόσμος δηλαδή – έχει προεξοφλήσει ότι για την επόμενη χρονική τετραετή περίοδο στο τιμόνι της χώρας θα προκύψει με μονοσήμαντο ή συνεργατικό τρόπο μια σταθερή μορφή εξουσίας, που θα μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις μπροστά στις προκλήσεις μιας διαρκώς μεταβαλλόμενης και ρευστής συγκυρίας παγκοσμίως.

Έγκειται λοιπόν και στην ικανότητα του πολιτικού προσωπικού να μπορέσει γρήγορα να αφομοιώσει και να μετουσιώσει σε πράξεις και ενέργειες τη θέληση των πολιτών επ’ ωφέλεια της πατρίδας, ώστε να την φέρει ανάμεσα στις προηγμένες χώρες της Ευρώπης.

Η χώρα έχει να διαχειριστεί δύσκολα ζητήματα και να βγει νικήτρια κερδίζοντας μια σειρά από στοιχήματα - μερικά από αυτά είναι αλληλένδετα και αλληλοσχετιζόμενα - όπως το δημογραφικό με τη διαρκή γήρανση του πληθυσμού λόγω υπογεννητικότητας, το είδος του παραγωγικού μοντέλου ανάπτυξης, η κοινωνική συνοχή μέσα από την άνοδο του βιοτικού επιπέδου, η οικονομική ανάπτυξη, η παιδεία, ο πολιτισμός, η υγεία κ.α. Η οικονομία αφενός επηρεάζει, αφετέρου επηρεάζεται από όλους τους προαναφερόμενους παράγοντες. Εδώ, λοιπόν, είναι που πρέπει να στρέψουμε με ευθύνη και σοβαρότητα την προσοχή μας όλοι, λαός και εξουσία.

Σημαντικός κρίκος της οικονομίας σε εθνικό επίπεδο είναι η άσκηση συνεπούς και λογισμένης φορολογικής πολιτικής από την εκάστοτε φορολογική διοίκηση. Διότι μόνο έτσι αφενός συντηρούνται και μεγαλώνουν οι θετικές προοπτικές μέσα από την δημοσιονομική ευρωστία και ενισχύεται το κρατικό ταμείο, αφετέρου δίνεται η δυνατότητα στον παραγωγικό ιστό – επιχειρήσεις, εργοδότες και εργαζόμενοι – όχι μόνο να επιβιώνουν αλλά και να αναπτύσσονται.

Κομβικό ρόλο στα φορολογικά δρώμενα παίζει αυτός του Οικονομολόγου-Λογιστή-Φοροτεχνικού του ιδιωτικού τομέα  - έμμισθου υπαλλήλου και αυτοαπασχολούμενου. Μια «έξυπνη» Πολιτεία θα έπρεπε να διατηρεί αγαστές σχέσεις μαζί του κινητροδοτώντας τη δραστηριότητά του και ενισχύοντας τον ρόλο και το κύρος του. Μέσα από μια τέτοια οπτική χωρίς ιδιαίτερο δημοσιονομικό κόστος, θα πολλαπλασιαζόταν σε βραχυχρόνιο διάστημα και θα διευκολυνόταν η είσπραξη των κρατικών εσόδων σε μεγάλο βαθμό, θα αφομοιώνονταν γρηγορότερα οι διαδικασίες από την αγορά, θα άλλαζε η νοοτροπία των φορολογούμενων και θα είχαν αποκατασταθεί και εμπεδωθεί οι σχέσεις εμπιστοσύνης, κράτους-πολίτη. Επίσης, μέσα από αυτή τη λογική η Πολιτεία θα λάμβανε άμεση ενημέρωση για φορολογικά θέματα και θα αξιοποιούσε απλές προτάσεις για διαδικασίες που θα μείωναν την γραφειοκρατία, με σημαντικό όφελος για την κοινωνία.

Αντί όμως για τα παραπάνω αυτονοήτως αναφερόμενα, η Ελληνική Πολιτεία επιλέγει διαχρονικά να επικοινωνεί ευχαριστήρια και επαίνους απέναντι στον «άμισθο» υποστηρικτή και εφαρμοστή των επιδιώξεών, της χωρίς όμως ουσιαστική αναβάθμισή του.

Άδικο θα ήταν ασφαλώς να παραβλέψουμε τις υποκειμενικές ευθύνες του Κλάδου που μέχρι και σήμερα δεν έχει κατορθώσει να τις υπερβεί, όπως την ελλειμματική εκπροσώπηση, την αλληλομεταφερόμενη μιζέρια, την έλλειψη επιχειρηματικής και επιστημονικής δράσης στο αντικείμενο της παροχής των υπηρεσιών αλλά και στο επίπεδο της αμοιβής, την έλλειψη συναδελφικής αλληλεγγύης, την έλλειψη οριοθέτησης περιεχομένου ενασχόλησης και άλλα πολλά. Όμως η ταχύτητα της διάδρασης της πληροφορίας, οι διαρκώς μεταβαλλόμενες συνθήκες, η εναλλαγή στους συσχετισμούς, η εξέλιξη της επιστήμης και των κάθε είδους τεχνολογιών, θα αποτελέσουν σύντομα μια χιονοστιβάδα εξελίξεων που θα φέρουν τα πράγματα σε «νέο» σημείο ισορροπίας. Μόνο που τότε, σημασία θα έχει σε ποιο επίπεδο, κάτω από ποιους όρους θα βρίσκεται και τι είδους δυναμική θα έχει αναπτυχθεί στη σχέση φορολογικής διοίκησης και Λ/Φ.

Μέχρι τότε, λοιπόν, πρέπει να γίνουν γοργά βήματα για την εξομάλυνση και ποιοτική αναβάθμιση της σχέσης αυτής:

Πρώτον, ο Κλάδος πρέπει να πάψει να αντιμετωπίζεται σαν διεκπεραιωτικό εργαλείο και σαν απλός διαβιβαστής δεδομένων συναλλαγών. Ο σύγχρονος Λογιστής-Φοροτεχνικός, αξιοποιώντας τις σύγχρονες τεχνολογίες της πληροφορικής, πρέπει να παρέχει συμβουλευτικές υπηρεσίες με στόχο τη βιωσιμότητα και ανάπτυξη των οικονομικών μονάδων οποιουδήποτε μεγέθους.

Δεύτερο, η Πολιτεία εφόσον θεωρεί – και έτσι είναι – ότι ο Κλάδος αποτελεί τον απαραίτητο συνδετικό κρίκο ανάμεσα σε εκείνη και την αγορά πρέπει να πάρει άμεσα μέτρα για την καλυτέρευση της άσκησης του επαγγέλματος, την διευθέτηση πρωταρχικών ζητημάτων όπως της υγείας, ασθένειας, της ευθύνης, του καθορισμού του περιεχομένου της δουλειάς του κ.α.

Τρίτο, η διοίκηση πρέπει να παρέχει εργαλεία που να διευκολύνουν  το έργο του Λογιστή-Φοροτεχνικού και να αφουγκραστεί τις προτάσεις των Φορέων του.

Πρέπει να κινείται σε συνεργασία μαζί με τους Λογιστές-Φοροτεχνικούς πριν από την ψήφιση οποιασδήποτε νομοθέτησης έτσι ώστε οι νόμοι να είναι εύληπτοι και κατανοητοί άρα και εφαρμόσιμοι.

Τέταρτο, ο σύγχρονος Λογιστής-Φοροτεχνικός πρέπει να αναβαθμίσει τις υπηρεσίες του επιλέγοντας τον καταμερισμό και την εξειδίκευση, τις συνεργασίες και την αλληλεγγύη κυρίως μέσω της οποίας αποφεύγεται ο αθέμιτος ανταγωνισμός και καλυτερεύουν οι αμοιβές.

Πέμπτο, η απλοποίηση του φορολογικού συστήματος είναι κοινή απαίτηση των καιρών, δεν μπορεί να γίνει χωρίς την συμμετοχή των Λογιστών-Φοροτεχνικών και αν δεν αρχίσει άμεσα να συμβαίνει δεν μπορούν να αποδοθούν στην κοινωνία και τους φορολογούμενους πολίτες και επιχειρήσεις οι όποιες φορολογικές ελαφρύνσεις.

Τέλος πρέπει από κοινού να γίνουν άμεσες προσπάθειες για την εμπέδωση φορολογικής συνείδησης μέσω και της εκπαιδευτικής διαδικασίας και να σταματήσει  η επικρατούσα λογική των ποινών και της προστιμολαγνείας που επιδίδεται διαχρονικά η Δημόσια Διοίκηση.

Αυτοί είναι μερικοί από τους άξονες που πρέπει σαν σύμμαχοι αλλά με διακριτούς ρόλους να κινηθούν Πολιτεία, Αγορά και Λογιστές-Φοροτεχνικοί΄.

Μιχάλης Πόλυγγερ

Οικονομολόγος, Λογιστής-Φοροτεχνικός

Πρόεδρος Λογιστικού Συλλόγου Αθηνών

Στέλεχος Επιτροπών ΟΕΕ σε παραγωγικά Υπουργεία