Στην... κόλαση οι φορολογικοί παράδεισοι
Τη γερμανική στρατηγική που με συνέπεια ακολουθεί τα τελευταία πέντε χρόνια το Βερολίνο και εξηγεί την αδιαλλαξία που επέδειξε η κυβέρνηση Μέρκελ στην Κύπρο αναλύει σε άρθρο του ο Τάισον Μπάρκερ στο περιοδικό «Spiegel».
Στο στόχαστρο της Ανγκελα Μέρκελ έχουν μπει οι φορολογικοί παράδεισοι, λόγω της «βαθιά ριζωμένης αντιπάθειας της Γερμανίας προς αυτούς και γι' αυτό έχουν προσπαθήσει να διορθώσουν τα στοιχεία του οικονομικού συστήματος που τους ενισχύουν» τονίζει το άρθρο. «Αυτή η αποστροφή ήταν εκ των βασικών σταθερών της γερμανικής προσέγγισης στην παγκόσμια διακυβέρνηση τα τελευταία πέντε χρόνια» αναφέρει ο Μπάρκερ, που υπενθυμίζει τις κινήσεις του Βερολίνου εναντίον της φοροδιαφυγής.
Το 2008 η Γερμανία είχε αγοράσει προϊόντα υποκλοπής για μη καταβληθέντες φόρους σε λογαριασμούς στη LGT Bank που ανήκαν σε 600 «ανθρώπους του Νταβός», μεταξύ των οποίων και ο τότε επικεφαλής των Γερμανικών Ταχυδρομείων, Κλάους Τσουμβίνκελ. Τότε η κατάσταση είχε οδηγήσει σε διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Γερμανίας και Λιχτενστάιν. Δύο χρόνια αργότερα ξεκίνησε η αμφιλεγόμενη αγορά CD με πληροφορίες για φοροφυγάδες στην Ελβετία, ενώ σε συνεργασία με τη Γαλλία το Βερολίνο πίεσε για την προώθηση μηχανισμών κυρώσεων από τη G20.
Παράλληλα αξιοποίησε τη γερμανική νομοθεσία για να υποχρεώσει τους φορολογικούς παραδείσους να σεβαστούν τους κανόνες του ΟΟΣΑ. Το χαλί συνέχισε να στρώνεται. Το διάστημα που προηγήθηκε της κυπριακής κρίσης, ο γερμανικός Τύπος έβριθε δημοσιευμάτων εναντίον των φορολογικών παραδείσων, όπου βέβαια γινόταν εκτενής αναφορά και στο Λουξεμβούργο, το οποίο φοβάται ότι θα έχει την τύχη της Λευκωσίας.
Η Κύπρος, λοιπόν, ήταν το τέλειο παράδειγμα, τη στιγμή μάλιστα που η γερμανική βουλή είχε ασχοληθεί επανειλημμένως με τη Λευκωσία και το ενδεχόμενο διάσωσής της. Οι ρίζες της γερμανικής στάσης απέναντι στην Κύπρο, όπως σχολιάζει το «Spiegel», είναι πρωτίστως εσωτερικής κατανάλωσης και σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το γεγονός ότι στη διάσωση της Κύπρου υποχρεώθηκαν να λάβουν μέρος και οι ξένοι καταθέτες. «Παρά τους διεθνείς επικριτές, η διαχείριση της ευρω-κρίσης από την κυβέρνηση της καγκελαρίου υπήρξε αχτύπητη στο εσωτερικό της Γερμανίας.
Το ποσοστό δημοφιλίας της Μέρκελ αγγίζει το 68%... Με δεδομένη την αντιπάθεια των Τευτόνων προς τους φορολογικούς παραδείσους και την αγανάκτηση για τη χρησιμοποίηση χρημάτων φορολογουμένων για να βοηθηθούν οι Ρώσοι ολιγάρχες, ήταν σαφές ότι το Βερολίνο θα επιμείνει να χρησιμοποιηθεί ένα μέρος των ανασφάλιστων καταθέσεων για την αποπληρωμή του κυπριακού χρέους».
Σε αμφισβήτηση
Το συμπέρασμα, βάσει του ότι η γερμανική πολιτική σκηνή παραμένει το επίκεντρο της διαχείρισης της κρίσης στην Ευρωζώνη και των ομοσπονδιακών εκλογών του Σεπτεμβρίου, είναι ότι τίθεται σε κίνδυνο η ευρωπαϊκή τραπεζική ένωση, που θεωρητικά έχει συμφωνηθεί μεταξύ των εταίρων.
«Η θέσπιση ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων παραβιάζει ευθέως τις συμφωνίες στις οποίες στηρίζεται η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, μια από τις τέσσερις ιερές και απαραβίαστες ελευθερίες της ενιαίας αγοράς. Ακόμη και η έννοια της απευθείας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας τίθεται πλέον σε αμφισβήτηση». Αλλωστε η Μέρκελ δυσπιστούσε από την αρχή, καθώς θεωρούσε ότι θα οδηγήσει στη μετατροπή της Ευρωζώνη σε «transfer union», σε ένωση μεταβιβάσεων.
Οσο για την Κύπρο, όπως γράφει το «Spiegel», θα αναγκαστεί να βρει ένα νέο οικονομικό μοντέλο. «Η πολιτική οικονομία υψηλού ρίσκου, που ήταν η κινητήριος δύναμη του νησιού από το 1974, τελείωσε. Η Ισλανδία, που αντιμετώπισε μια αντίστοιχη καταστροφή το 2008, ανακάλυψε εκ νέου το ψάρεμα».
Πηγή: Έθνος
