Τα υπέρ και κατά του νέου Kώδικα για όλα τα δάνεια

Τη δυνατότητα στους ειλικρινείς και συνεργάσιμους δανειολήπτες να σώσουν τα σπίτια τους δίνει ο Κώδικας Δεοντολογίας, που εισάγει τα νέα μοντέλα ρυθμίσεων για όλα τα δάνεια.

    Αντίθετα, όσοι δώσουν ανακριβή οικονομικά στοιχεία στις τράπεζες, ή δεν ανταποκριθούν στο κάλεσμα για ρύθμιση των οφειλών τους, παίρνουν την οδό για τον πλειστηριασμό της ακίνητης περιουσίας τους.

Τα παραπάνω προβλέπονται στον Κώδικα Δεοντολογίας -μεταξύ δανειοληπτών και τραπεζών- που εκπόνησε η Τράπεζα της Ελλάδος και βρίσκεται σε δημόσια διαβούλευση.

Οι τραπεζίτες συμφωνούν στα όσα προβλέπουν τα νέα μοντέλα ρυθμίσεων που εισηγείται η ΤτΕ, ωστόσο οι καταναλωτικές οργανώσεις εκφράζουν επιφυλάξεις και κάνουν λόγο για «συρρίκνωση των δικαιωμάτων του καταναλωτή».

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στα συν του Κώδικα είναι ότι:

• Ο δανειολήπτης έχει τη δυνατότητα να σώσει το σπίτι του και εν γένει την ακίνητη περιουσία του, αρκεί να ενημερώσει για την πραγματική οικονομική του κατάσταση την τράπεζα.
• Αν είναι άνεργος, άπορος ή με ιδιαίτερα χαμηλό εισόδημα μπορεί να «παγώσει» το δάνειο για διάστημα μέχρι 5 χρόνια και να σώσει το σπίτι του.
• Στην περίπτωση που κρίνει ότι η τράπεζα δεν τηρεί τις προβλεπόμενες διαδικασίες μπορεί να προσφύγει στον Συνήγορο του Καταναλωτή.
• Ενώ υπάρχει πρόβλεψη και για «κούρεμα» του δανείου.

 

Ειδικά για το ενδεχόμενο «κουρέματος», τραπεζικά στελέχη σημειώνουν πως αφορά «ακραίες περιπτώσεις, όπου ο δανειολήπτης δεν έχει άλλη ακίνητη περιουσία, πέραν του σπιτιού που έχει αποκτήσει με τραπεζικό δανεισμό, και παράλληλα έχει απολέσει σημαντικό μέρος του διαθέσιμου εισοδήματός του».

    Στα μείον του Κώδικα Δεοντολογίας είναι ότι:

Αν ο δανειολήπτης δεν τηρήσει τα συμφωνηθέντα με την τράπεζα και καθυστερήσει έστω και έναν μήνα την πληρωμή της δόσης που έχει συμφωνήσει, η τράπεζα μπορεί να κινήσει τις διαδικασίες κατάσχεσης.

Επίσης αν δώσει ανακριβή στοιχεία στην τράπεζα, π.χ. για το ύψος των τραπεζικών του καταθέσεων, η τράπεζα μπορεί να προχωρήσει σε κατάσχεση ποσού από τον τραπεζικό του λογαριασμό. Συγκεκριμένα:

    Ο δανειολήπτης καλείται να γνωστοποιήσει, με πάσα ειλικρίνεια, τα πλήρη οικονομικά του στοιχεία στην τράπεζα, όπως αυτά ισχύουν την ώρα που διαπραγματεύεται το ύψος της μηνιαίας δόσης του.

Και παράλληλα έχει την υποχρέωση να ενημερώνει την τράπεζα για κάθε μεταβολή της οικονομικής του κατάστασης είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο.

«Μη συνεργάσιμος»
Στην περίπτωση που δώσει ανακριβή στοιχεία η τράπεζα μπορεί να τον θεωρήσει ως «μη συνεργάσιμο».

Αφού λοιπόν ενημερώσει την τράπεζα για την πραγματική του οικονομική κατάσταση, θα του γίνει συγκεκριμένη πρόταση από το πιστωτικό ίδρυμα για τη μηνιαία δόση που θα πρέπει να πληρώνει. Σε περίπτωση που φανεί ασυνεπής στην καταβολή της δόσης, από τον πρώτο κιόλας μήνα καθυστέρησης θα θεωρείται ως «μη συνεργάσιμος» - με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Το σύνολο των νέων ρυθμίσεων -σύμφωνα με πληροφορίες του «Εθνους»- αντικαθιστά τον νόμο που «παγώνει» τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας μέχρι το τέλος του έτους.

Με απλά λόγια, οι τράπεζες θα είναι σε θέση, εφόσον δεν υπάρξει συνεννόηση με τους δανειολήπτες, να προχωρούν στην κατάσχεση των ακινήτων.

Τα ίδια θα ισχύουν και για τα επιχειρηματικά δάνεια. Στην περίπτωση αυτή η τράπεζα θα αξιολογεί επιπλέον το υποβαλλόμενο επιχειρηματικό σχέδιο ή σχέδιο αναδιάρθρωσης της επιχείρησης.

Ακόμα θα εξετάζει την ίδια συμμετοχή των βασικών μετόχων στο χρηματοδοτικό πλάνο του επενδυτικού σχεδίου, αλλά και τις προοπτικές ανάπτυξης του κλάδου στον οποίο δραστηριοποιείται η επιχείρηση. Και θα συνυπολογίζει για τη ρύθμιση του επιχειρηματικού δανείου τις εκτιμούμενες μελλοντικές ταμειακές ροές, καθώς και τους παράγοντες κινδύνου του επιχειρηματικού σχεδίου.

Ο στόχος του Κώδικα Δεοντολογίας είναι να απλουστεύσει και να επιταχύνει τις διαδικασίες για τη ρύθμιση όλων των δανείων, είτε είναι στο «κόκκινο» είτε όχι. Σύμφωνα με τα στοιχεία των τραπεζών, στο σύνολο της αγοράς οι καθυστερήσεις στο τέλος του 2013 ανήλθαν στο 35% του συνολικού δανειακού χαρτοφυλακίου και ξεπέρασαν τα 76 δισ. ευρώ σε συνολικά υπόλοιπα 218 δισ. ευρώ (από το 31,2% και 70 δισ. ευρώ κόκκινες οφειλές στο 9μηνο 2013).

Εφη Καραγεώργου

ΠΑΡΕΜΒΑΣH

Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα σε στάση αναμονής
Γράφει ο Ο Γιώργος Αλεξάκης, δημοσιογράφος, οικονομικός αναλυτής, MA University Of London

Οι επιπτώσεις της οικονομικής και πολιτικής κρίσης που αντιμετωπίζει η χώρα είναι έκδηλες στο τραπεζικό σύστημα. Η δυσμενής οικονομική συγκυρία κατέδειξε και διόγκωσε τα τρωτά του τραπεζικού συστήματος και τους περιορισμούς και τις διασυνδέσεις των καπετάνιων που βρίσκονται στο τιμόνι του. Και ενώ ο ρόλος των τραπεζών είναι κομβικός για να στεφθεί με επιτυχία κάθε προσπάθεια επανεκκίνησης της παραγωγικής δραστηριότητας, στην Ελλάδα, υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, φαίνεται να κρατάει στάση αναμονής.

Σαφώς το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, εν μέσω κλυδωνισμών, καλείται να αντιμετωπίσει τις ενυπάρχουσες αδυναμίες του, να αναμορφωθεί και να λειτουργήσει ανταγωνιστικά, διεκδικώντας τη θέση του εντός του ευρωπαϊκού συστήματος. Μολαταύτα, παράλληλα με την ενασχόληση με τα του οίκου του, δεν είναι δυνατόν να λειτουργεί ως τροχοπέδη, αναχαιτίζοντας κάθε παραγωγική δραστηριότητα.

Τα λεγόμενα «κόκκινα» δάνεια αποτελούν μέγιστο ζήτημα με ανυπολόγιστες συνέπειες σε όρους ρευστότητας για επιχειρήσεις και νοικοκυριά, εντούτοις δεν θα έπρεπε να έχουν αφεθεί στην τύχη τους, χωρίς ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ρύθμισης από μέρους του τραπεζικού συστήματος, με αποτέλεσμα να οδηγήσουν εντέλει την πραγματική οικονομία στην ασφυξία.

Παραγωγικοί κλάδοι της οικονομίας με έντονη εξαγωγική δραστηριότητα και τεράστιο μερίδιο στην εισροή συναλλάγματος βρίσκονται υπερχρεωμένοι, δέσμιοι επιχειρηματικών επιλογών που έγιναν σε εποχές ευημερίας και της κωλυσιεργίας του τραπεζικού συστήματος, της απροθυμίας ή αδυναμίας του να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αναλάβει πρωτοβουλίες που θα ξεκλειδώσουν τη δυναμική των συγκεκριμένων κλάδων. Η αποκαλούμενη βαριά βιομηχανία της χώρας, ο τουρισμός και ιδίως ο κλάδος των ξενοδοχείων, καθώς και ο κλάδος των ιχθυοκαλλιεργειών στενάζουν υπό το βάρος των δανειακών υποχρεώσεών τους. Οι τράπεζες για αδιευκρίνιστους (;) λόγους διστάζουν να προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση των υφιστάμενων δανείων, μπλοκάροντας κάθε απόπειρα αναδιάρθρωσης και εκσυγχρονισμού των κλάδων εκ των έσω, αλλά και αποθαρρύνοντας ξένους επενδυτές. Η αναδιάρθρωση των υπερχρεωμένων παραγωγικών κλάδων προϋποθέτει τη συνεργασία τραπεζών και εταιρειών για την εξεύρεση της βέλτιστης λύσης, διαδικασία διόλου εύκολη που προϋποθέτει τη χρήση σύγχρονων χρηματοοικονομικών εργαλείων.

Στην Ελλάδα, εν μέσω λαϊκισμού, σκανδαλοθηρίας και αναζήτησης αποδιοπομπαίων τράγων, επιδιδόμαστε σε κυνήγι μαγισσών προς άγραν ψήφων και εξιλέωσης, το οποίο έχει στοχοποιήσει -και αναμένεται να δούμε αν θα ποινικοποιήσει(!)- συμπεφωνημένους όρους συμβάσεων και εξελιγμένα χρηματοοικονομικά προϊόντα, όπως στην περίπτωση των σύνθετων ομολόγων και των σχετικών δικαστικών υποθέσεων.

Αντί να ενθαρρυνθούν οι οικονομικοί δρώντες να χρησιμοποιήσουν κάθε διαθέσιμο χρηματοδοτικό μέσο, έχουμε φτάσει στο σημείο να ποινικοποιείται η χρηματοδότηση παραγωγικών δραστηριοτήτων.

Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα κατηγορείται για εγγενείς αδυναμίες, αγκυλώσεις και ενδεχομένως η ηγεσία του να διαθέτει παρωχημένες αντιλήψεις και περιπεπλεγμένες διασυνδέσεις με επιχειρηματικούς και πολιτικούς κύκλους, παράλληλα, όμως, βάλλεται συλλήβδην και παρεμποδίζεται η εύρυθμη λειτουργία του με αποτέλεσμα να αδυνατεί να ανταποκριθεί στον φυσικό ρόλο του και να αναδειχθεί σε παράγοντα διαμόρφωσης των προϋποθέσεων ανάκαμψης της οικονομίας.

Πηγή: Έθνος